Yüreklere Dokunmuş 5 Şiir Ve Hikayeleri

1) SEZAİ KARAKOÇ – MONA ROSA

Mona Rosa, tek gül anlamına gelir. Anlatılana göre üniversite yıllarında Sezai Karakoç bir okul arkadaşına aşık olur ve ona açılır; fakat reddedilir. Bu duruma çok üzülen Sezai Karakoç ona şiirler yazmaya başlar. Monna Rosa şiiri de böylelikle ortaya çıkmıştır. Şiirin her kıtasının baş harflerine bakınca Muazzez Akkayam isminin ortaya çıktığını görürüz. Günler geçer ve mezuniyet töreni gelir, Sezai Karakoç bu şiiri okur ve şiir çok beğenilir. Tören sonrası Muazzez Akkayam yanına gelir ve teklifinin hala geçerli olup olmadığını sorar. Sezai Karakoç’un ise gururu aşkının önüne geçmiştir ve şimdi de ben seni kabul etmiyorum diyerek Muazzez Akkayam’ı reddeder.

“Yağmurlardan sonra büyürmüş başak,
Meyveler sabırla olgunlaşırmış.
Bir gün gözlerimin ta içine bak:
Anlarsın ölüler niçin yaşarmış,
Yağmurlardan sonra büyürmüş başak.”

2) YAHYA KEMAL BEYATLI- SESSİZ GEMİ

O dönemlerde genç Nazım Hikmet Heybeli’de okuyor ve hafta sonları ailesinin yanına geliyordu, Yahya Kemal’den şiir dersleri alıyordu. Bu süreçte evliliğinde bir takım sıkıntılar yaşayan Celile Hanım ile Yahya Kemal arasında sessiz bir aşk başlar ve bu aşk kısa süre içerisinde çevrelerinde duyulur. Tabi Nazım’ın da kulağına gider ve “Muallimim olarak girdiğiniz eve babam olarak giremeyeceksiniz..” yazdığı notu hocası Yahya Kemal’in cebine bırakır. Bunun üzerine Yahya Kemal aşkını derine gömmüş ve kendini geri çekmiştir.
Celile Hanım her ne kadar eşinden boşanıp onunla evlenmek için her şeyi göze alsa da Yahya Kemal evlilikten her zaman korkmuştur. Celile Hanımı olan derin sevgisi bile onu evlenmeye ikna edememiştir. Zaman içerisinde bu büyük aşk sona ermiş ve yolları ayrılmıştır. Sessiz Gemi şiiri de Celile Hanımın Heybeli’den İstanbul’a dönüşünü Yahya Kemal’in gözünden bize anlatır.

“Artık demir almak günü gelmişse zamandan,
Meçhule giden bir gemi kalkar bu limandan.
Hiç yolcusu yokmuş gibi sessizce alır yol;
Sallanmaz o kalkışta ne mendil ne de bir kol.

Rıhtımda kalanlar bu seyahatten elemli,
Günlerce siyah ufka bakar gözleri nemli.
Biçare gönüller! Ne giden son gemidir bu!
Hicranlı hayatın ne de son matemidir bu!

Dünyada sevilmiş ve seven nafile bekler;
Bilmez ki giden sevgililer dönmeyecekler.
Birçok gidenin her biri memnun ki yerinden,
Birçok seneler geçti; dönen yok seferinden.”

3) ÖZDEMİR ASAF- LAVİNİA

Şiir, güzelliği dillere destan Mevhide Beyat’a yazılmıştır. Özdemir Asar ona derinden aşıktır; fakat aşkına karşılık bulamamıştır. Yıllar sonra Lavinia şiiri ile bu karşılıksız kalmış aşkını dile getirmiştir. Gerçekte asla bir araya gelemeseler bile şairin yüreğinde hiç ayrılmamışlardır.

“Sana gitme demeyeceğim.
Üşüyorsun ceketimi al.
Günün en güzel saatleri bunlar.
Yanımda kal.
Sana gitme demeyeceğim.
Gene de sen bilirsin.
Yalanlar istiyorsan yalanlar söyleyeyim,
İncinirsin.”

4) ABDURRAHİM KARAKOÇ- MİHRİBAN

Mihriban, Abdurrahim Karakoç’un tek aşkıdır ve bir semboldür. Gerçek ismini hiç açık etmemiştir Karakoç. Aşkı karşılıklıdır; fakat kız tarafından hep “hayır” cevabını almıştır. Yıllar sonra bir arkadaşından onun evlendiği haberini almıştır ve ona olan aşkını satırlara dökmüştür. Onun için iki şiir yazmıştır. Mihriban şiiri ise sonradan Musa Eroğlu tarafından müziğe dökülmüş ve dilden dile dolanmıştır.
Bir gün kendisine onu görmek ister misin diye sorulduğunda:
– Niye görelim ki? Öyle kalsın. insanın gönülde kalması, gözde kalmasından daha iyidir.
diye cevap vermiştir Abdurrahim Karakoç. Bu aşk ise ilk günkü saflığı ve temizliğiyle dizelerde yaşamaya devam etmiştir.

“Sarı saçlarına deli gönlümü,
Bağlamıştın, çözülmüyor Mihriban.
Ayrılıktan zor belleme ölümü
Görmeyince sezilmiyor Mihriban.

Yar, deyince kalem elden düşüyor,
Gözlerim görmüyor aklım şaşıyor,
Lambada titreyen alev üşüyor.
Aşk kağıda yazılmıyor Mihriban.”

5) BEDRİ RAHMİ EYÜBOĞLU- KARADUT

O yıllarda Eren Hanım ile evli olan Eyüboğlu, Mari ile tanıştı ve ona deli divane aşık oldu. Aşkları her geçen gün daha da artıyordu ve bu aşktan yakın çevrelerindeki herkes haberdar olmaya başlamıştı. Lakin Mari tüberküloza yakalandı. İyileşmesi için Bedri Rahmi ne kadar çabalasa da Mari’nin hayatı sona erdi. Bedri Rahmi’ye bu durum çok ağır geldi ve o dönemde içki içmeye de başladı.
Bir zaman sonra eşi ile katıldıkları bir kulüp toplantısında Bedri Rahmi’den şiir okumasını istediler. O da “Karadut” şiirini gözyaşlarına hakim olamayarak okudu ve bu şiirin kendisine yazılmadığını bilen Eren Hanım salonu terk etti.
Paris’e giden Eren Hanım bir süre sonra eşine bir mektup yazdı ve onu yanlarına gelmeye ikna etti. Bedri Rahmi aşkını en derinlere gömdü ve ömrünün sonuna kadar eşi ve çocuğu ile mutlu bir şekilde yaşadı.

….” Sigara paketlerine resmini çizdiğim
Körpe fidanlara adını yazdığım
Karam, karam
Kaşı karam, gözü karam, bahtı karam
Sıla kokar, arzu tüter
Ilgıt ılgıt buram buram.
Ben beyzade, kişizade,
Her türlü dertten topyekün azade
Hani şu ekmeği elden suyu gölden.
Durup dururken yorulan
Kibrit çöpü gibi kırılan
Yalnız sanat çıkmazlarında başını kaşıyan
Artık otlar göstermelik atlar gibi bedava yaşayan
Sen benim mihnet içinde yanmış kavrulmuşum.”…

Elif Akar
Kitapcafe