İnsan Ne İle Yaşar – Tolstoy

Geçmiş… Klişeleşmiş cümleler ile büyümüşüzdür hepimiz. Büyüklerimizin dillerinde düşmeyen, o sıralı kelimeler sarmalamıştır bizi. Yaşadığımızın anın tatsız yönlerine dem vurmuş, bizi birçok yönden farklı olmakla suçlamışlardır onlar. Şimdi şimdi anlıyorum ne demek istediklerini.

Biz belki de “sokakta büyüdü bu çocuk” tâbirinin son fertleriyiz. Son kez bizim annelerimiz seslendi balkonumuzdan “Akşam ezanına eve dön evladım” diye. Biz aşındırdık komşularımızın zillerini akranımızla oyun oynayabilmek için. Bazen çocukça hırslarımız oldu, mahalle maçlarında az ayakkabı eskitmedik. Gecenin karanlığında saklandığımız köşelerden, koşarak az çıkmadık.

Uyurken dinlemek istedik Pinokyo’nun hikayesini. Her küçük beyaz yalanımızda koşar aynaya bakardık. Bizim kötü kahramanlarımızın öyle inanılmaz kostümleri ya da güçleri yoktu, onlar bazen sadece bir kurt bazen bir ihtiyardı.

Belki o günlere dönemeyiz ama çocuklarımızın televizyon gibi amacından sapmış teknolojik cihazlarla alabora olmasını önleyebiliriz. Onlara kendi masallarımızı anlatabiliriz. Kahraman olabilmek için inanılmaz güçlere ya da olağanüstü bir zenginliğe değil, sadece iyi bir yüreğe sahip olmamız gerektiğini onlara aşılayabiliriz. Hala umut varken, hala onlar çocukken bunun yapabiliriz.

Bu konuda hepimize oldukça yardımcı olacak bir kitap “İnsan Ne İle Yaşar?”; Tolstoy tarafından kaleme alınan, içinde kısa 6 öykü barındıran eserde özellikle kitaba da ismini veren “ İnsan Ne İle Yaşar?” öyküsü oldukça can alıcı. Kitabın kısa olması ise çocuklarımıza okuma alışkanlığı sağlamaya çalışırken avantajımız olacaktır. Yaş grubu olarak 8-10 arası ideal olduğunu düşünüyorum. Tüm öyküleri okurken yüzünüzdeki o gülümsemeye engel olamıyorsunuz. Sanki unuttuğunuz bir şeyler olduğunun farkına varıyorsunuz. İki kapak arasındaki sayfalarda yaşayan kahramanlar, iyi bir yüreğe, dürüst bir dile, cesur bir akla sahip. Onları çocuklarımızla tanıştırmakta fayda var. Belki onları tanıdıkça çocuklarımızla beraber kendi geçmişimizi ve benliğimizi de kavrarız.

İnsanlar sadece kendi hayatları için kaygılandıkları, kendilerini kolladıkları için yaşar sanırdım, oysa onları yaşatan tek şey sevgiymiş. Seven insan Tanrı’nın, Tanrı da onun içindedir, çünkü Tanrı sevgidir.

İnsan Ne İle Yaşar
L. N. Tolstoy
İş Bankası Yayınları
Hasan Ali Yücel Klasikleri
Türkçesi: Koray Karasulu
112 Sayfa, 2016