Gülümseyin çekiyorum

Charles Bukowski, Amerikan şairi, kısa hikâye ve roman yazarıdır. 16 Ağustos 1920’de doğmuş ve 9 Mart 1994’te ölmüştür ama hala canlı! Özgün dili ve tarzıyla aramızda bizlerden biri gibi yaşıyor sanki. Başlıklarıyla bile insanı içine alan eserleri, genellikle toplum dışında kalmış hayatları ve depresyonları anlatır. Kendi yaşantısından esinlenerek kurgular yapan Bukowski, bir iç ses olarak kelimelerini çok etkili kullanıyor. Ve bu iç sesle şu an yaşadığımız dünyada adeta yeniden ve her gün yankılanmaya devam ediyor.

Genellikle toplumsal ya da insanların içsel sıkıntılarını, alkolizme yatkın bir hayat tarzını dile getiren yazarın bugünlerde en çok ihtiyaç duyduğumuz gülen bir kalbi anlatan şiiri çıkınca karşıma, şaşırdım. Böylesi umut dolu ve son zamanlarda yaşadığımız toplumsal sıkıntıların arasında belki de biraz olsun gülümseteceğine inandığım için bu güzel şiiri, her şeyin fazlaca farkında olmaktan yorulanlar için çevirmek istedim.

Şiiri okurken gülümsemeyi unutmayın 🙂

GÜLÜMSE
Bu yaşam, senin!
Çürümeye teslim etme onu…
Aç gözlerini!
Elbette bir yol var!
Belki çok parlak değil,
Ama bir yerlerde ışık var,
Karanlığı yenmen için yeter!
Aç gözlerini!
Evren, sana şans verir!
Yeter ki gör!
Onu kullan!
Ölümü yenemezsin,
Ama yaşarken de ölme!
Ancak o zaman aydınlanırsın.
Bu yaşam, senin!
Hala nefes alıyorken anla!
Bir mucizesin sen!
Tanrı, mutlu olmanı bekliyor…

Çeviri: Şaziye ÇIKRIKCI